Προσωπικές στρατηγικές και βραχυπρόθεσμα συμφέροντα εξυπηρετεί το μανιφέστο της κυβερνητικής τρόικας…
Με τη θέση ότι «στη μεγάλη οικονομική κρίση που βιώνουμε, συναθροίζονται πολλές προϋπάρχουσες “υπο–κρίσεις”, με βασικότερη όλων το συντεχνιασμό…» ξεκινά το διαδικτυακό άρθρο των υπουργών Α. Διαμαντοπούλου, Α. Λοβέρδου και Ι. Ραγκουση. Την ώρα, όμως, που τα τρία εξέχοντα μέλη του υπουργικού συμβουλίου κατηγορούν πολλές και πολυπληθείς κοινωνικές ομάδες για την αδυναμία της κυβέρνησης να δώσει λύση στην κρίση, μοιάζει να μην αντιλαμβάνονται ότι η κίνηση που συναποφάσισαν δεν είναι τίποτα άλλο, παρά ακριβώς μια από τα ίδια που με τόσο μένος καταγγέλλουν.
Με το κοινό άρθρο τους οι τρεις, ουσιαστικά, παίρνουν το «βάπτισμα του πυρός» ως μια «υπουργική συντεχνία», υποτίθεται βέβαια υπέρ της προόδου, όπως βέβαια διατείνονται κι εκείνοι οι οποίοι κατακρίνονται σφοδρότατα από αυτούς. Κι από την άλλη πλευρά, η απουσία αναφοράς από την ανάλυσή τους οποιασδήποτε άλλης αιτίας για την παρούσα οδυνηρή κρίση, πέρα από τις υπαρκτές ευθύνες συγκεκριμένων ομάδων εργαζομένων, δίνει την εντύπωση ότι η άτυπη υπουργική τρόικα διακατέχεται από κάποιου είδους αντι-συνδικαλιστική μανία και ότι τα «μέλη» της έχουν ενστερνιστεί μια μονόπλευρη ανάγνωση των χρόνιων παθογενειών της ελληνικής κοινωνίας και Πολιτείας.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι μαζί με το όποιο ιδεολογικό υπόβαθρο συνυπάρχουν και μελλοντικές προβολές των προσωπικών στρατηγικών των τριών υπουργών!
Η φιλόδοξη και συναινετική Άννα
Η Άννα Διαμαντοπούλου δεν ξεχνά ότι στις εσωκομματικές εκλογές του 2007 είδε τις υψηλές φιλοδοξίες της να συνθλίβονται άδοξα, λόγω της πόλωσης που προκλήθηκε από την κόντρα μεταξύ του αμφισβητούμενου τότε Προέδρου του κόμματός της και σημερινού Πρωθυπουργού - που είχε αποφασίσει να δώσει τη μάχη της διατήρησης της θέσης του - και του βιαστικού Βαγγέλη Βενιζέλου, που με τις αψυχολόγητες κινήσεις του αποδυνάμωσε την προοπτική αλλαγής ηγεσίας στο ΠΑΣΟΚ. Γι’ αυτό η υπουργός Παιδείας, η οποία διατηρεί αναλλοίωτες τις φιλοδοξίες της, πολιτεύεται πλέον πολύ πιο προσεκτικά, ώστε να μη βρεθεί για άλλη μια φορά εκτός κούρσας όταν, αργά ή γρήγορα, τεθεί και πάλι θέμα ηγεσίας στο κυβερνών κόμμα.
Σε αυτό το πλαίσιο, εντάσσεται και η διάθεση παραχωρήσεων – ακόμα και της άρσης του ασύλου - προς τη δεξιά και ακροδεξιά, για την ψήφιση του νόμου της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Παραχωρήσεις που πραγματοποιήθηκαν προκειμένου η υπουργός να πιστωθεί την επίτευξη της, ούτως ή άλλως πολυπόθητης σε αυτή την πολιτική συγκυρία, συναίνεσης.
Η συνυπογραφή της, δε, στο κείμενο των τριών, έχει ως βασικό σκοπό τη γρήγορη κεφαλαιοποίηση των κερδών της πρόσφατης και καθαρά επικοινωνιακού τύπου επιτυχίας της και την καταγραφή της ως δυνητικής ηγέτιδας του κόμματος.
Ο αγχώδης Α. Λοβέρδος
Ο Α. Λοβέρδος μετά την προ τετραετίας εσωκομματική επικράτηση του κ. Παπανδρέου, αντιλήφθηκε γρήγορα ότι η συνέχιση της υπέρ-έκθεσης του στο πλευρό του κ. Βενιζέλου θα ήταν άκρως επιζήμια για το πολιτικό του μέλλον, κι έτσι αποφάσισε εγκαίρως την πολιτική αυτονόμησή του. Ανέλαβε εξ αρχής ρόλο υπερασπιστή του μνημονίου, σε αντίθεση με την παλιότερη παθητική ουδετερότητα του νυν Αντιπροέδρου και υπουργού Οικονομικών, γι’ αυτό και δυσαρεστήθηκε - έως και «σοκαρίστηκε» - από την επαναφορά στο παιχνίδι της διαδοχής του κ. Βενιζέλου, μετά τον τελευταίο ανασχηματισμό.
Τον τελευταίο καιρό, σύμφωνα με πληροφορίες που διακινούνταν σε δημοσιογραφικά γραφεία, ο κ. Λοβέρδος διαβουλευόταν με ισχυρούς παράγοντες της πολιτικής και των ΜΜΕ για την ανάληψη εντυπωσιακότερων πρωτοβουλιών, όπως για παράδειγμα η ίδρυση ιδεολογικού φορέα διαμόρφωσης πολιτικής ή ακόμα και την ευθεία αμφισβήτηση του Γ. Παπανδρέου και την ταυτόχρονη δημόσια παρουσίαση πρότασης για κυβέρνηση εθνικής ενότητας, υπό τον πρώην Πρωθυπουργό, Κ. Σημίτη.
Το άγχος, όμως, του υπουργού Υγείας, από τη δυναμική επανάκαμψη του Ευ. Βενιζέλου ως πιθανού διαδόχου στην ηγεσία του κόμματος, φαίνεται να εκτονώθηκε με το κείμενο πολιτικής πλατφόρμας των τριών, τουλάχιστον προς το παρόν…
Δυναμική επαναφορά Ραγκούση
Όσο για τον Ι. Ραγκούση, μετά το «ψαλίδισμά» του βάση της επιθυμίας του κ. Βενιζέλου κατά την τελευταία κυβερνητική αναδόμηση και τους, τουλάχιστον, αμφιλεγόμενους χειρισμούς του στη σύγκρουση του υπουργείου Υποδομών με τους ιδιοκτήτες ταξί, η ένταξή του στην ομάδα των συντακτών του εν λόγω κειμένου, αποτελεί μια πρώτης τάξεως ευκαιρία επανατοποθέτησής του στο κάδρο των υποψηφίων διαδόχων του Πρωθυπουργού, σκέψη που φαίνεται να υπήρξε το κύριο αίτιο για την υπογραφή του στο κείμενο.
Ο κ. Ραγκούσης είναι ο μόνος εκ των τριών που έσπευσε να περιορίσει σε βραχυπρόθεσμο ορίζοντα τη συμμαχία του με τους δύο συναδέλφους του, ξεκαθαρίζοντας ότι πρόκειται για ad hoc συμμετοχή στην ομάδα, κι αφήνοντας να εννοηθεί ότι η τωρινή υπογραφή του δεν τον δεσμεύει σε καμία στο εξής κοινή πορεία με τους συνυπογράφοντες.
Το βραχυπρόθεσμο κοινό συμφέρον
Γενικότερα, οι τρεις υπουργοί, λόγω των ανοιχτών κοινωνικών μετώπων τους και της στοχοποίησή τους από ισχυρότατες ομάδες πίεσης, έχουν εκ των πραγμάτων κοινά βραχυχρόνια συμφέροντα αλληλοκάλυψης και συμπόρευσης, για την εξυπηρέτηση των οποίων, αλλά και γενικότερα της κατά βάση νεοσυντηρητικής πολιτικής τους, προτιμούν να εμφανίζονται, έστω και προσωρινά, ως ενδοκυβερνητική συμμαχία μεταρρυθμιστών, προκειμένου να αποφευχθεί ενδεχόμενη πολιτική περιθωριοποίηση οποιουδήποτε εξ αυτών…
